Претходно
Што ќе раскажуваме кога ќе нè прашаат каква беше 2020 година?
Што ќе им раскажеме на луѓето кога ќе нè прашаат каква беше 2020 година? Какви траги остави оваа пандемија?
Кога ќе нè прашаат за овој период, ќе им кажеме дека нашите шпорети секогаш беа валкани затоа што постојано готвевме нови рецепти.
Ќе им раскажеме за потеклото на вирусот, за предупредувањата, за надреалноста, за тагата.
Ќе им кажеме како се чувствувавме кога конечно сфативме дека ова е нешто повеќе од претпазливост. Ќе им кажеме како се чувствувавме кога конечно сфативме дека животот ќе се промени засекогаш.
Ќе им кажеме дека цели градови го бодреа медицинскиот персонал секоја вечер.
Ќе им кажеме дека не можевме да ги прегрнеме нашите најблиски.
Ќе им раскажеме за осаменоста.
Ќе им кажеме за глувата тишина што ни го промени животот.
Ќе им кажеме дека сите носевме маски.
Ќе им кажеме дека беше премногу тешко да ги следиме сите вести.
Ќе им кажеме дека сите продавници се затворија одеднаш.
Ќе им кажеме дека повеќе луѓе ги загубија своите работни места за една недела отколку во последните неколку децении.
Ќе им кажеме за празните полици во маркетите.
Ќе им кажеме за откажаните свадби и за виртуелните забави.
Ќе им кажеме дека сите работевме од дома или се трудевме да работиме од дома кога сè беше премногу неизвесно за да можеме да размислуваме јасно.
Ќе им кажеме дека брзо научивме да ги цениме некои професии и никогаш веќе не ја гледавме нивната работа на ист начин.
Ќе им кажеме дека децата на медицинскиот персонал беа кај своите роднини затоа што нивните родители немаа доволно маски.
Ќе им кажеме дека многу луѓе го загубија животот.
Ќе им кажеме дека на почетокот никој не веруваше дека ќе дојде до ова. Ќе им кажеме како сфативме дека не сме во право.
Ќе им кажеме дека вирусот може да се шири застрашувачки брзо. Ќе им кажеме дека светот каков што го знаат сега не беше таков отсекогаш. Ќе им кажеме дека имаше времиња кога луѓето не знаеја дека треба да ги мијат рацете 20 секунди и дезинфицирањето не беше вообичаена практика. Имаше времиња кога никој немаше слушнато за Вухан.
Ќе им кажеме дека тоа што е вообичаено сега, тогаш беше инвентивно.
Ќе им кажеме дека беше толку реално колку што сè друго би можело да биде.
Но, ќе им кажеме и за закрепнувањето.
Прочитајте што нè научи коронавирусот – не е време за опстанок, време е да почнеме да го живееме животот.
