Претходно
Филм: Бетмен против Супермен: Зора на правдата (Batman v Superman: Dawn of Justice)
Датум: 25 мар 2016
Коментари: 0
Најголемите херои на планетата и пошироко застануваат на двете спротивни страни на фронтот во битката за опстанокот на човештвото
Режија: Зек Снајдер
Улоги: Бен Афлек, Хенри Кавил, Ејми Адамс, Џереми Ајронс, Гал Гадот, Џеси Ајзенберг
Времетраење: 153 минути
Премиера: 23 март 2016
Jазик: англиски
Жанр: акција, авантура, научна фантастика
Наша оценка: 8/10
Ваша оценка: 
(17 гласа, просек: 8,82 од 10)
Loading...
Темниот витез или челичниот човек? Кој ќе извојува победа во идеолошката битка помеѓу двајцата најголеми титани во поп културата е прашање кое долго време се дебатира од училишните дворови до големите бизнис сали за конференции. Додека едниот е човек кој верува дека со своите ресурси може самостојно да ја донесе правдата во светот и да го спаси од корупција, другиот е една виртуелно неуништлива фигура на спасител, вселенски месија чие име стои како синоним за силата, истрајноста и одговорноста.
Во долго очекуваното продолжение на „Челичниот човек“ ја следиме приказната на најголемите херои од DC Comics, кои наместо да ги соединат своите сили и заедно, како последна надеж на човештвото, да застанат против светското безредие, тие се вртат еден против друг и мотивирани од своите емоционални импулси, буквално ги преобликуваат градовите со нивните лица. „Бетмен против Супермен: Зора на правдата“ е филм кој структурално и содржински се обидува да го достигне триангуларното дејство на маестралниот „Темниот витез“ од режисерот Кристофер Нолан кој до ден денес го држи златниот стандард за суперхеројските филмови.
Актерската екипа дава солиден перформанс, каде најголемите пофалби ги носи Бен Афлек кој ни ја покажува онаа монструозна, неистражена страна на Брус Вејн, кој и покрај неговата одлучност, генијалност и издржливост, сепак не останува имун на кошмарите и психичката длабочина која го обликува неговиот повеќе од потребен херој. Хенри Кавил го покажува својот Супермен како метачовек поделен помеѓу идеологиите на Кларк Кент и Кал-Ел, кој се обидува да му докаже на човештвото дека неговата суштина не смее да стои како симбол на неуништливоста и стравот, туку како симбол на правдата. Дека идејата на неговото исконско име не смее да се гледа како оружје за масовно уништување, туку како заштитник на мирот.
Човекот кој уште од самиот почеток ги држи конците во рацете, манијакалниот манипулатор кој си игра со животите на другите и главниот антагонист во приказната олицетворен во психотичниот Лекс Лутор (Џеси Ајзенберг), иако малку претеран, сепак прикажува еден технолошки гениј кој верува дека божественото е всушност човечко и кој, достојно на секоја психопатска особина, е способен да го жртвува целиот свет за да ја постигне својата цел. Во филм каде секој сака да се доискаже, Гал Гадот ни претставува една Дијана Принц која ја цени и практикува дарбата на молчењето и ни дава солиден приказ на храбрата амазонка која отсекогаш се двоумела дали нејзината моќ е навистина потребна за луѓето.
Музиката е повеќе од фантастична, што е и очекувано, доколку се земе предвид фактот дека станува збор за Ханс Цимер кој ја има таа ретка композиторска вештина да направи да заборавите дека постои музика која го прати филмот, бидејќи таа совршено соодветствува со дејството. Сценариото е на моменти конфузно и има недостаток на хумор и конструктивен дијалог, но, она што може да се каже дека е вистинскиот криптонит за филмот е режијата на Зек Снајдер, кој слично на своите претходни проекти, го става фокусот на визуелната естетика, наместо на наративата и карактерното развивање. Но, и покрај неговата техника повеќе да размислува во слики и кадри, отколку во текст, гледаме еден огнен спектакл во кој филозофијата не игра голема улога, но својата вистина и својата убавина ги крие во универзум на вистински тероризам каде есенцијалниот контекст не се гледа во победата, туку во падот на херојот.
