Претходно
Од каде потекнува мускатното оревче? Откријте повеќе за неговата историја!
На зимзеленото дрво (Myristica fragrans) растат жолтеникави кружни плодови слични на праска во кои се крие мускатно оревче. Самото мускатно оревче не е орев, туку семе со овална форма, опкружено со мрежеста лушпа – мацис. Најчесто се продава како мелен зачин, потребни се пет години за стеблото да процвета, а едно дрво дава околу 2.000 мускатни оревчиња годишно.
И додека на Запад мускатното оревче најчесто се користи за бешамел сос како и за разни јадења со месо и зеленчук, во Азија се користи пред сè поради неговите лековити својства.
Суперздравиот ароматичен орев има и своја темна страна. Во прекумерни количини може да предизвика гадење, грчеви и халуцинации, како и неправилно чукање на срцето, дерматитис, алергии…
Максималната количина што може да се консумира дневно е 3-5 грама, што навистина не е лесно да се јаде со оглед на неговата ароматичност. Вообичаените количини потребни за зачинување на јадењата се далеку под опасните граници.
Кога се користи во умерени количини, мускатното оревче го стимулира варењето, ја смирува болката, детоксицира, го зачувува здравјето на коските и може да ја ублажи несоницата, анксиозноста и депресијата. Откако ќе се сомеле, зачинот прилично брзо ја губи аромата и вкусот, па најдобро е да го купувате во парчиња и да го изрендате директно во садот.
Мускатното оревче потекнува од островите Банда (често наречени Острови за зачини) во Индонезија, но може да се најде и на Карибите, особено во Гренада, на чие знаме се наоѓа неговиот симбол.
Без разлика што родното место на ароматичниот орев е мало, борбата за територијата на која расте скапиот зачин била жестока. До шестиот век, бараниот зачин го нашол патот до Византија, а до 14 век се продавал по висока цена. Тогаш половина килограм мускатно оревче чинел колку три овци или крави.
Во потрага по скап зачин, Холандската источноиндиска компанија дошла во Банда на почетокот на 17 век. Холанѓаните ја презеле контролата над повеќето острови, го заробиле домородното население и ги презеле одгледувањето и трговијата со мускатно оревче.
Холанѓаните презеле екстремни и често сурови мерки за да го задржат својот монопол во трговијата со мускатно оревче. Локацијата на островот била строго чувана тајна, а пред извозот секое мускатно оревче се потопувало во вар за да се спречи ‘ртење. Домородците биле осудувани на смрт за одгледување или продавање мускатно оревче, а се вели дека во петнаесетте години во текот на кои Холанѓаните ги окупирале островите, населението било намалено од 15 илјади на 600.
Нивните методи предизвикале цената на мускатното оревче вртоглаво да порасне, носејќи големо богатство за компанијата и нејзините акционери.
Во тоа време мускатното оревче вредело повеќе од златото по тежина, па тегличката со зачин што многу луѓе ја имаат денес во својата кујна по денешни цени би вредела нешто повеќе од два и пол милиони евра. Некогаш, ова миризливо семе се сметало за еден од највредните зачини во светот.
Откако прочитавте за историјата на мускатното оревче, можеби ќе сакате да прочитате и како зачините се совршена алатка за истражување на историјата на човештвото.
Извор: punkufer.dnevnik.hr
