Претходно
10 будистички цитати што можат да помогнат да ги преживеете овие времиња
Во последниов период луѓето честопати велат дека би сакале едноставно сè да се врати во нормала, но прашањето – „Што е нормално?“ е релативно, а работите никогаш не можат да бидат како што биле претходно затоа што луѓето се соочуваат со нов предизвик – дури и ако го поразиме COVID-19 со различни мерки или вакцини, многу недостатоци во здравството и политичкиот систем се откриени во многу земји.
Пема Чодрон, американски тибетански будист, во еден вид будистички водич наречен „When Things Fall Apart: Heart Advice for Difficult Times“ („Кога нештата ќе се распаднат: Едноставни совети за тешки времиња“), наведува како се гледа на предизвиците во Будизмот и што треба човек да направи кога сè му се чини изгубено и порачува дека сè всушност е прашање на перцепција и на начинот на кој ги гледаме нештата“.
- „Ако се обврземе да останеме таму каде што сме, нашето искуство станува многу поживописно. Работите стануваат многу јасни кога човек нема каде да побегне.“, вели Пема Чодрон.
- „Некои се задоволни среде разни недостатоци и опасности, додека други се мизерни и покрај тоа што ја имаат целата среќа на светот. Ова не значи дека надворешните околности не се важни – но нашето размислување, повеќе од самите околности, го одредува нашиот квалитет на живот. Умот е основа за секое искуство и секој придонес во животот на другите. Со оглед на тоа, има смисла да го тренираме.“ – вели Сем Харис во книгата „Waking Up: A Guide to Spirituality Without Religion“ („Будење: Водич за духовноста без религија“). Многумина се соочуваат со навидум невозможно, но сето тоа е прашање на погледот на свет, вели Харис.
- „Дури и кога го знаеме лошото, ние се стремиме да се држиме настрана затоа што се плашиме од непознатото.“ – вели Карен Амстронг во „Буда“. Незнаењето е најстрашно, но размислувањето за минатото или претпоставките за иднината нема да ви помогнат.
- „Вистинската акција е повеќе од само реакција. Таа произлегува од усогласеноста со момент кој нејасно го ограничува.“ – вели Марк Епштајн во „Advice Not Given: A Guide to Getting Over Yourself“ (Советот што никој не ви го дава: Водич за надвладување на себеси“).
- „За да живеете на овој свет, прво мора да престанете да размислувате за тоа што се случувало и што може да се случи. Треба да бидете посвесни за тоа што се случува сега. Ова не може да ја негира реалноста на минатото и иднината. Станува збор за започнување врска со стабилноста во животот. Наместо да го бркаме минатото и да шпекулираме за иднината, треба да гледаме на сегашноста како на плод на она што поминало и микроб на она што ќе биде.“ – вели Стивен Батчелор во „Confessions of a Buddhist Atheist“ („Исповеди на будистичкиот атеист“).
- „Не можеме да постигнеме вистински мир на умот само со барање на сопствен спас, останувајќи рамнодушен кон благосостојбата на другите.“ – Филип Капло во „Трите столбови на Зенот: Подучување, пракса и просветлување“.
- „Клучот што го научи Буда лежи во тоа траумата да не се сфаќа лично. Кога ја сфаќаме како природен одраз на хаотичниот Универзум од кој сме дел, таа ја губи својата моќ и може да стане подлабок објект на свеста.“ – вели Марк Епштајн во „The Trauma of Everyday Life“ („Траумата на секојдневниот живот“).
- „Секој пример на копнеж за бегство од овде и сега, е желбата да бидете некој или нешто друго од она што го нуди сегашниот момент, а тоа создава фрустрација.“ – вели Панкај Мишра во „An End to Suffering: The Buddha in the World“ („Крај на страдањето: Буда во светот“).
- „Нашите вообичаени задоволства изгледаат како страдање, но кој бара просветлување знае дека задоволствата носат страдање, оставајќи нè понезадоволни кога ќе ги изгубиме отколку пред да ги имаме.“ – вели Роберт Турман. Тенденцијата да се избегнува страдањето по секоја цена и да се бара задоволството отсекогаш била непотребна, а сега сме колективно принудени да се соочиме со овој факт.
- „Практиката на отелотворување на вниманието ја прикажува нашата вообичаена перцепција за себе и за светот како постојан, задоволувачки и својствено наш. Со стабилизирање на вниманието со свеста и концентрацијата, започнуваме да гледаме колку удобните и болни емоции ги активираат вообичаените модели на реактивност и копнеж. Овие 2 вида не само што ја поткопуваат нашата тенденција да се задржиме само на она што го сакаме и да го истуркаме она од што се плашиме, туку, исто така, се отвора можноста да размислуваме, да зборуваме и да дејствуваме поинаку.“ – Стивен Батхор, „After Buddhism: Rethinking the Dharma for a Secular Age“ („По Будизмот: преиспитување на Дармата за секуларното време“).
Конечно, преку начинот на кој што се соочуваме со тешкотиите, се открива нашиот вистински карактер. Не можеме секогаш да ја смениме реалноста, но можеме да го промениме начинот на кој реагираме на неа.
Можеби сакате да ги прочитате и 6-те лекции од будистичките монаси што сите треба да ги знаат.
