Кога соновите се одамна почнати, кога низ прозорецот ѕирка испрекината светлина од уличната сијалица, кога дождот непрестајно удира во лимениот олук...
Ја смени продолжувајќи да го прави истото, затоа што му е важно да ѝ го разубави животот, но правејќи го тоа поинаку... Допирајќи најнапред само еден детаљ, нејзиното срце.
Зголемената популарност на книгите за самопомош е показател за потрагата на модерното општество кон максимизирање на личната среќа преку процесот на самооткривање...
Коко Шанел сметаше дека жената без парфем е жена без иднина. Некогаш од жената се очекувало да поседува сопствена уникатна мирисна нота, но во денешно време парфемите се третираат повеќе како модни додатоци.
А класот не би бил клас без умислената што прави фотосесии по школски вецеа. Отишла во веце и се слика. Позадина и се плави искршени плочки изналепени со паломи и прави некои испупчени пози.
Толку се гласни дождливите капки, кои удираат на површината, па се топат и тонат во мекоста на земјата... Се мешаат мириси на две тела некаде во дамнешни соништа, во најдлабоката бездна која не го чувствува својот крај...
Ништо друго не бараме, туку почит каква што мажите имале до почетокот на новиот милениум, насмеано лице за подареното цвеќе, а не повратен одговор: „И шо да му правам сега? Кај да го ставам?“
