Таг

И денеска те молам не заборавај да се сетиш на мене, затоа што еден бакнеж и магија се стори, а срцево мое капија ти отвори...

Ми недостига еден топол поглед и цврсто држење за рака. Ми недостига сјајот на едни очи и храброста да им шепнам TE САКАМ.

Пролетните ноќи раѓаат незаборав, ја појат душата и очите. Шепотат... таму некаде под ѕвезденото небо блеска чиста љубов посеана, опива мирисот од сочните бакнежи.

Дел од љубовните стихови од песните на Владо Јаневски, кои на неверојатно сликовит начин говорат за љубовта...

Сакам да е јуни. И тоа не кој било, туку оној кога го осетив она, знаеш... истото што го осети и ти.

Повторно истите исцрпувачки мисли кои го окупираат мојот мозок. Повторно истата мелодија според која чука моето срце. Повторно истата тага и меланхолија. Јас сум истата, на истото место, во истото време.

Отсјај од огледало, трепери, те бара... вечерната магла ја разбива, нурка во длабочината на душата и... пронаоѓа пајажина.

Боли кога ќе поминеш покрај мене и ме оставаш без здив, боли кога си студен и не си повеќе Ти... Боли кога ми даваш лажна надеж, боли зашто подоцна знам, се каеш.

Посакај да сум пролет, и ќе расцутам во твојата градина. Посакај да сум росен цвет, и секое утро ќе ме гледаш под прозорец.

Погледни го мојот профил, измами се да стиснеш „Add friend“. Можеби не бев вреден за да ме викнеш на кафе, ама барем однесувај се како што е во тренд.

Талкам, мечтаејќи по Тебе. Не, не се уморив да се уништувам себе. И, не знам која есен е по ред, одамна јас престанав да ги бројам годините. Ти си запишан во моето срце, и твоето место не е во спомените!

Разменети насмевки, дискретни допири, невин флерт помеѓу двајца во толпата... Две енергии, две посакувања, две страсти... Филмот започна да се снима, а сценариото допрва ќе се пишува.