Категорија

Спознорот не се грижи за својот изглед, тој си ја финансира својата спонзоруша и воопшто око не му трепка. Но, зрелата спонзорка, и тоа како ќе се грижи за својот изглед, за младото мевце да не ѝ забега за некое уште помладо...

Ми недостига еден топол поглед и цврсто држење за рака. Ми недостига сјајот на едни очи и храброста да им шепнам TE САКАМ.

Пролетните ноќи раѓаат незаборав, ја појат душата и очите. Шепотат... таму некаде под ѕвезденото небо блеска чиста љубов посеана, опива мирисот од сочните бакнежи.

Насмевнете му се на она што го гледате кога ќе погледнете во огледало, а ако не ви се допаѓа, би се изненадиле колкава е вашата способност да го промените одразот.

Не можам да ги разберам оние партнери кои забегале до тој степен што си ги знаат пасвордите на Фејс, мејл, Твитер, пинови и заштитни кодови на телефоните, строго филтрирање на фејсбук-пријатели...

Веќе и пестицидите не се тоа што беа... Не штитат од модерните болести... штета. А од надвор ги гледаш, цвеќиња, убавина, да застанеш и цел ден да им се восхитуваш, ма два дена. Внатре - трулост.

Одејќи по снегот ги остававме нашите стапки, како доказ дека сме биле тука, сме оставиле некаков белег, некаква трага, а јас секогаш се лутев што твоето ангелче во снегот беше поголемо и поубаво од моето.

Мирисот на дожд измешан со мирисот на свеќи од ванила... Мирис на есен. Поосамена од обично. Не јас. Есента. Јас... Мене ми е добро. Го комбинирам старото со новото, минатото го сакам назад, барем на кратко.

Сакам да е јуни. И тоа не кој било, туку оној кога го осетив она, знаеш... истото што го осети и ти.

Повторно истите исцрпувачки мисли кои го окупираат мојот мозок. Повторно истата мелодија според која чука моето срце. Повторно истата тага и меланхолија. Јас сум истата, на истото место, во истото време.

Кажи ми, си се обидел ли некогаш да сонуваш? Не сам за себе. Да сонуваш во пар. Да сонуваш за двајца? Две половинки. Мали безначајни. А кога ќе ги споиш добиваш приказна поразлична од сè останато.

Крајот има специфичен мирис и вкус, но не секој ја има привилегијата да го почувствува кога е најпотребно...