Не сум буквалист, па ако очекувавте дека ќе ви зборам за кратковидоста од медицински аспект - се лажете. Сакам да зборувам за нашата наивност, лековерност, површното гледање на работите...
Љубовта не се наоѓа во трнот на розата, ниту во бакнежот на принцот, а ја нема ни во изгубената чевличка… и фала Богу, еден најобичек крекач како што е жабата нема никогаш да се претвори во принц...
Ништо друго не бараме, туку почит каква што мажите имале до почетокот на новиот милениум, насмеано лице за подареното цвеќе, а не повратен одговор: „И шо да му правам сега? Кај да го ставам?“
Распишуваме оглас за џентлмени. Се бараат вистинските џентлмени, оние ретките останати, со добри намери, силен карактер, желба за помош и оние кои поседуваат сè што содржи „џентлменскиот пакет“...
Девојчето продаваше свои цртежи, ме сопре на улица и ме праша дали сакам да купам нешто. А како може да не сакам кога и јас бев таква на нејзина возраст.
Ве молам да не си контрираме на релација Охрид-Скопје и други градови, туристи, пари и слично, сите сме во иста каша! А во случајов, зборам за културата, која ние како Македонци ја имаме на одмор!
Кога таткото ќе донесе кученце дома децата се радуваат Но, наместо да се радуваат, треба да сфатат дека за некое време ќе останат без кученцето, зашто со сигурност нешто ќе му се случи.
Во целиот овој виртуелен свет кој го развиваме, слабите девојки добиваат облини, луѓе кои не знаат два збора да сврзат во живо, на ФБ би напишале есеј, типови со приближна тежина на комарец одеднаш набиваат мускулна маса...
Какво си го пиел кафето, таков си бил во сексот! Што е следно, како ги јадеш шпагетите, таква ќе ти биде иднината? Можеби ги јадеш со вшмукување или пак ги загризуваш?
Можеби не знаеме доволно да го вреднуваме животот, да им се радуваме на малите нешта, да им обрнеме внимание на ситниците. Понекогаш забораваме да се смееме без причина, да запреме и за момент едноставно, да му се израдуваме на животот...
